Wandelen of kayakken aan de Barrage van Nisramont… het kan allemaal. Sinds het pinksterweekend is het ineens omgeslagen in zomerweer. Zaten we twee weken geleden nog met de jas en lange broek te wandelen, dan kunnen we nu eindelijk Skirt en Short bovenhalen. Gezien de 27°C die ze voor dit weekend geven, toch wel wat te warm is voor onze Flatcoat Flynn, zoeken we een wandeling in de Ardennen met veel afkoelingsmogelijkheden. Flynn is zot van water dus een wandeling langs de Ourthe lijkt ons de beste optie.
Dat we diezelfde wandeling al een hele tijd geleden gedaan hadden en dat we die toen als ‘pittig’ ervaarden…daar kwamen we pas later achter. De wandelroute van de Barrage de Nisramont staat trouwens bekend als één van de meest avontuurlijke wandelroutes van België.
INHOUD
Parkeren? Best in de vroege uurtjes arriveren dan
Als je een parkeerplekje wilt hebben, moet je vroeger vertrekken dan dat wij dat doen. Aangekomen aan de Barrage in Nisramont is het aanschuiven en wachten tot er een plek vrijkomt om je auto te parkeren en dan nog hopen dat niemand anders snel die plek inneemt. Na een beetje gestress hierover kunnen we de auto eindelijk kwijt en aan de wandeling beginnen. Ook nu weer hebben we de Gpx gedownload via Komoot en hoeven we alleen maar de vriendelijke damesstem te volgen die ons de weg wijst.
Typische ‘Ardense’ paden en ‘Sweet Memories’
We mogen al stevig omhoogklimmen en komen dan gelijk uit op een prachtig typisch Ardens wandelpad met rotsen, trappen, kloven en uitzichten om U tegen te zeggen. Als je van avontuurlijke paden houdt, dan is dit ‘the place to be’.
Voor mij zal dit pad altijd gelijk staan aan de trailrun-evenementen zoals ‘de trail des fantômes’ en de ‘teamtrail’, waaraan we een paar jaar geleden nog konden aan deelnemen. Nu is mijn conditie helemaal weg…te danken aan de bindweefselballetjes onderaan mijn linkervoet. Maar wat zou ik hier graag nog willen lopen.
Anderzijds word ik op dit traject herinnerd aan de eerste keer dat ik een meerdaagse solo-hike deed. Ik had drie dagen om een stukje van de Eisleck-trail te wandelen en liep hier toen om 7u00 ’s ochtends richting La Roche. Ik zeg tegen Bart dat het eigenlijk raar is dat ik hier -na een nachtje op de bivakplaats- het normaal vond om in mijn eentje zo vroeg in de ochtend te stappen, terwijl ik helemaal uit mijn comfortzone moet gaan om ’s ochtends de auto te nemen en een boswandeling bij ons in de buurt te gaan doen. Ik vraag me af of dit te maken heeft met het veilige gevoel te moeten vertrekken vanuit de veiligheid van een huis tov. de overnachting in het bos…we kunnen er geen van beiden een antwoord op geven.
De voormalige bivakplaats ‘Les Deux Ourthes’
Als we aan de voormalige bivak ‘les deux Ourthes’ arriveren, kan Flynn eindelijk het water in. We blijven hier even hangen en vinden het jammer dat de bivakplaats opgeheven is na 2020. Het was toen duidelijk dat niet enkel trekkers deze plek gebruikten om te overnachten. Diegene die met tent, luchtmatras en handen vol met sixpacks naar boven gesleurd kwamen, hadden er absoluut geen lange trekkings-dag opzitten. Of dit de reden is, weet ik niet, maar niet lang erna sloten de bivakplaatsen in die buurt. Ik vind het alleszins een groot gemis op de Eisleck-trail.
Les Deux Ourthes en de kajakkers
Als we verder wandelen komen we aan op het punt waar de Oostelijke en de Westelijke Ourthe samenkomen. De oostelijke Ourthe ontspringt in de gemeente Gouvy, doorkruist het platteland en stroomt zo naar het dorpje Houffalize. Het westelijke deel stroomt door de gemeente St.-Ode, passeert tussen Tenneville en Bertogne en vloeit uiteindelijk thv. Le Hérou samen met de oostelijke zijtak. Vanaf hier vloeien ze gezamenlijk verder in de richting van La Roche-en Ardenne.
Op dit ogenblik staan we hoog boven op de rotsen en kijken toe hoe kajakkers peddelen en voorbijdrijven. Een week later zullen ook wij hier al peddelend een weg banen en moeten kiezen of we oostwaarts of westwaarts zullen kajakken. Een voordeel van de barrage de Nisramont is dat dit gedeelte van de Ourthe steeds diep genoeg is om te suppen of te kajakken…ook als de overige rivieren te laag staan. Een nadeel…er staat uiteraard weinig stroming op en het is harder peddelen dan als je een beetje vooruit geduwd wordt door voortbeweging van de rivier.
La Nasse de Martimbai: l’ Ourthe Orientale
Het pad blijft avontuurlijk… we mogen heel wat heen en weer klauteren over rotsen, boomwortels en omgevallen bomen over wel heel erg smalle paadjes. Het is uitkijken waar je je voeten zet. Bart moet nog wat extra inspanning leveren met Flynn. Onze enthousiaste Flatcoat heeft de grootste moeite om de hindernissen rustig te nemen. Met zijn vier poten is hij veel beweeglijker en vooral sneller dan ons. Zijn geduld wordt heel erg op de proef gesteld, doch hij doet enorm zijn best om de commando’s van zijn baasje op te volgen.
Uiteindelijk komen we op een breder pad langs de Ourthe en kunnen we mentaal op adem komen. Flynn mag nog even het water in, zodat hij het niet te warm krijgt. Zelf hebben we het ook al behoorlijk warm van al dat klimmen en dalen. Ardennen en bos staan niet langer meer garant voor een koelere plek.
Hierna komen we aan bij een kleine voordam ‘Nasse de Martimbai’ en steken de Oostelijke Ourthe over. Het is voor deze wandeling de enige plek om op de andere oever te geraken en je wandeling verder te zetten.
Struiken en brandnetels
We wandelen een tijdje langs de oever van de Ourthe, worstelen ons een weg doorheen hoge planten, braamstruiken en brandnetels, klauteren terug omhoog en nemen de trap die uitkomt op een straat met een paar huizen, waarna we even later weer het bos in duiken.
We houden een lunchpauze op de plek waar we vorige keer ook stilhielden om iets te eten. Toen was Maylin er nog bij…ons flatcoat-meisje die we in december moesten laten inslapen omwille van uitzaaiingen in haar longen. Iets wat bij Flatoated retrievers helaas veel en op jongere leeftijd voorkomt.
La Nasse de Berbet: l’ Ourthe Occidentale
We vervolgen onze weg en steken weer een kleine voordam ‘Nasse de Berbet’ over om aan de andere kant van de rivier te geraken. Dit keer is de dam gelegen in een bocht van de westelijke Ourthe. Wist je dat beiden voordammen uitgerust zijn met een ‘vistrap’? Het zorgt ervoor dat de vissen zich kunnen verplaatsen doorheen een obstakel dat door de mens in de rivier geplaatst is, zoals bv. deze voordammen.
Als we aan de overkant zijn, nemen we even tijd om Flynn weer een duik in het water te laten nemen. Hij neemt het precies heel letterlijk, want hij gaat plots kopje onder. Geheel verbouwereerd komt hij terug uit het water gekropen. Hij had zich hier in zijn onstuimigheid duidelijk niet aan verwacht. De afkoeling is voor Flynn heel noodzakelijk, want het zou niet de eerste keer zijn dat deze kerel over zijn grenzen gaat en volledig in spierverzuring gaat.
Terwijl Bart worstelt met conditieverlies door de warmte, is Flynn weer helemaal opgeladen en heeft energie voor twee. Probeer hem maar eens in te tomen…dat kost je nog wat extra energie.
Belvédère over de meander van de Ourthe
Alvorens we weer omhooggaan, mag Flynn nog een laatste keer zwemmen in de Ourthe. Spijtig dat ik geen zwemkledij bij me heb, want anders ging ik er ook in. Alhoewel ik uit ervaring weet dat ik de koude temperatuur van het water niet zo aangenaam vind en wellicht enkel in het water stap tot aan mijn knieën.
Als ik dacht dat we het zwaarste stuk al gehad hadden, dan kon ik niet méér mis zijn dan nu. Er staat ons een heuse klim te wachten, die ik in verschillende stukken moet doen. Mijn kaars is volledig uit!! Ik heb letterlijk geen puf meer in mijn lijf. Eerst loopt het pad min of meer recht omhoog, maar het laatste stuk slalomt in grote bogen omhoog, daar het zo steil is dat je het beter niet in één keer omhooggaat. De uitzichten als we boven arriveren…fenomenaal!!
Een beetje verder, op de belvédère, staat een paviljoentje met een bankje erin. Dit nodigt uit tot een kleine rustpauze om te genieten van het uitzicht over de meander van de Ourthe. De groene overwoekering van de bomen belet wel een beetje het uitzicht. Ik denk dat je in de herfst, winter en het vroege voorjaar meer te zien krijgt.
The bridge on the river Kwai…
De weg is kronkelig en zigzagt zich een baan naar beneden. Bart heeft Flynn even losgelaten om de druk op zijn knieën wat te ontlasten. Hij gaat er in een flits vandoor…steil naar beneden, maar als je zijn naam roept, stopt hij abrupt. Echt geweldig om te zien hoe een dier van volle snelheid in één keer tot stilstand kan komen. We gaan over het riviertje Kwai met een klein houten bruggetje. Dit riviertje is eigenlijk een zijriviertje van de Ourthe. De naam en de brug doen me een beetje denken aan een film uit 1957 ‘The bridge on the river Kwai’. Ik heb de film nooit gezien, maar bij het zien van dit punt, komt de titel van deze oorlogsfilm zomaar bij me op.
Terug naar de Barrage de Nisramont
Het laatste stuk loopt via een ruim pad langs de Ourthe met verschillende picknick-plekjes en bankjes langs de rivier. Als je even wilt chillen op zo’n bankje dat een beetje over de rivier hangt, moet je wel naar beneden gaan, maar het is een geweldige plek om gewoon even zen te worden.
We steken de Barrage de Nisramont over en komen uit aan de achterkant van ‘Taverne du Barrage’. We gaan de trapjes omlaag en zetten ons op het terras voor een drankje. Ik heb eigenlijk zin in een lekkere, verfrissende mocktail, maar helaas zijn er enkel cocktails te verkrijgen als je in dat genre wilt blijven. Een Schweppes ‘mojito’ komt er het korste bij, dus bestel ik dat. En zie…het smaakt heerlijk en ik weet nu al dat dit mijn drankje voor deze zomer wordt.
Onze wandeling was ongeveer 14,5 km lang, maar gaf ons het gevoel 20 km gedaan te hebben. De zwaarte van deze wandeling is niet te onderschatten en neemt meer tijd in beslag dan een normale wandeling van 15 km. Uiteraard speelde de warmte ook een grote rol, waardoor het wellicht wel zwaarder aanvoelde dan anders. Hoe dan ook…het is een prachtige, avontuurlijke wandeling die zonder meer de moeite waard is om te doen.
Kajakken op de Barrage de Nisramont
Een week later…bij 32°C besloten we om voor 2 uurtjes een kajak te huren. We hadden eigenlijk gekeken op verschillende plekken, maar overal kregen we te horen dat de rivier te laag stond en we geen kajak konden huren. Maar gelukkig konden we bij de Nisramont-dam wel terecht, want daar staat het water hoog genoeg. We gingen zo’n 4 kilometer langs de Ourthe tot aan één van de voordammen en zijn daarna teruggekeerd naar het meer bij de barrage.. Ook al lukte het mij niet zo best om de boot in de richting te manoeuvreren waar ik heen wilde…hij had een afwijking naar rechts of moet ik zeggen…’mijn afwijking lag naar rechts’, het was zeker een leuk alternatief bij dit warme zomerweer.
Wandeling Barrage de Nisramont: Praktisch
- Beginpunt wandeling: parking aan de Barrage de Nisramont
- Adres: rue de barrage, 6983 La Roche-en-Ardenne
- Lengte: +/- 15 km
- Hoogteverschil: +/- 570 HM+ en 570 HM-
- Zwaarte: matig tot zware rondwandeling (conditie vereist)
- Verhuur kajak: www.outdoor-centre.be
Lijkt me idd een zware wandeling maar zo mooi zeg.
Gebruik jij Komoot via een sporthorloge of gewoon via gsm?
Vroeger altijd via sporthorloge, nu meestal via gsm. Op mijn sporthorloge zie ik maar een klein stukje van het gebied waar ik me op dat moment bevind, op Gsm kan ik makkelijker doorscrollen om een groter overzicht te krijgen over een gebied…vooral als we van de weg (willen) afwijken. Bij sommige wandelingen zet ik ook stembegeleiding op, zodat ik niet steeds op mijn Gsm moet kijken om de weg te vinden.
Ja sporthorloge was onhandig. Mario zag enkel lijnen..niet echt een kaart.
Dus we gaan ook terug gsm gebruiken