Pico Viejo: de afdaling via de Teidekabelbaan over Pico Viejo (3135 m) naar de Parador.
Als kers op de taart had ik naar de top van de Pico Del Teide willen klimmen, maar hiervoor dien je ruimschoots op voorhand een Permit te reserveren. Die tijd hadden we niet, daar we Tenerife last minute als bestemming kozen. Een geraffineerde verkoper langs de toeristische kraampjes probeerde ons nog te overtuigen om de vele sterren te gaan bewonderen met een ‘so beautiful and romantic stargazing experience on Teide by Night’. Eerlijk gezegd heb ik er wel even over getwijfeld, maar ik haakte af toen ik vernam dat de kratertop geen optie was, maar wel het restaurant als invalshoek.
INHOUD
Om toch te kunnen proeven van het uitzicht vanaf een krater, besloten we de tweede optie, nl. de afdaling te doen langs Pico Viejo, de op één na hoogste kratertop van het eiland. Ik was er onmiddellijk voor te vinden, al speelde mijn bezorgdheid voor de hoogte wel op.
De Teidekabelbaan
We reserveerden twee plekjes in de Teidekabelbaan in de vroege ochtend, parkeerden de auto aan het dalstation van de Teide en deden alvast onze warme jassen aan daar het boven op 3600 m wel degelijk frisser zou zijn. We konden onverwacht een half uurtje vroeger mee naar boven. Zelf vind ik zo’n ‘teleferico’ altijd wel spannend, zeker op het moment dat hij de ondersteunende palen passeert. Telkens weer blij als we boven aan het station mogen uitstappen.
Het Rambleta wandelpad no 12 en Pad no 9
Nadat we bewonderend het uitzicht langs verschillende kanten bekeken hadden, begonnen we aan onze afdalingstocht. Aan de linkerzijde van het bergstation namen we het Rambleta-wandelpad no 12. Af en toe rook je de zwavelgeur die naar buiten kwam via kleine open gangen die in verbinding staan met de vulkaan. Even later bereikten we het eerste uitzichtspunt, de Mirador de Pico Viejo. Wandelpad no 12 eindigt hier en we gaan verder via pad no 9. Voor ons heb je een prachtig uitzicht op de Pico Viejo, achter ons torent de Pico del Teide statig boven alles uit.
Hierna dalen we stevig af naar een lavadal. Het is uitkijken geblazen waar je je voeten zet. Blij dat mijn trailrunners me zoveel grip verschaffen, zonder profiel onder je zolen raad ik het je niet aan.
Achter ons hoor ik een groep met gids afkomen. Ze dalen de lavamuur aan een stevig tempo af, waardoor ik me nog meer bewust wordt van mijn onhandige gestuntel. Tja, ook al heb ik een stevig wandeltempo op de gewone wandelpaden, tijdens het klimmen en dalen haal je me binnen no time in. We laten de groep dus netjes voor gaan en installeren ons even later tussen de lavastenen voor ons ontbijt. Veel mooier kun je het niet hebben om die eerste maaltijd van de dag te nuttigen, toch?
Na nog een klein half uurtje dalen via lava en puimsteen arriveren we op een open vlakte, het zogenaamde zadel tussen Pico Viejo en de Teide.
De kratertop Pico Viejo
Ondertussen voelt het al heel wat warmer nu we ons op dit lager gedeelte bevinden, ook al zitten we nog steeds op meer dan 3000 m hoogte. De lange broek wordt geruild voor het wandelrokje en de donsjas verdwijnt in de rugzak. Bart ritst gewoonweg het onderste van zijn broekspijpen eraf…geen rokje voor hem uiteraard 😅!! Voor ons staat de klim naar de kratertop van Pico Viejo op ons te wachten. Deze kleine omweg wil ik voor geen geld missen, ook al mogen we de kuiten terug insmeren om dit ruige pad naar boven te stappen. Ik kan je meegeven…het is echt een aanrader…zo mooi, daar op die kraterrand!! Het 360°-uitzicht is fenomenaal!!
We vervolgen onze weg terug naar beneden via pad 23. We steken opnieuw een lavamuur over en dalen verder af via een makkelijk pad dat over puimsteen, bezaaid met bremstruiken, loopt. Even later torent een gigantische lavakogel (Hueva del Teide) voor ons op…indrukwekkend!! Wat voel je je dan klein als je je realiseert welke weg dit lava-ei heeft afgelegd om hier dan uiteindelijk tot stilstand te komen.
Vooraleer we het laatste stuk richting de Roques de Garcia afdalen, pauzeren we nog even tussen de lavaformaties voor onze lunch. De in het rondschietende salamanders zorgen voor animatie en entertainment.
De rotstuin met de Mirador de la Ruleta
Als we aan de rotstuin arriveren met de prachtige Mirador de la Ruleta zijn we te gehaast om deze prachtige rotsen lang te kunnen bewonderen. Als we goed doorstappen, halen we misschien nog net onze bus die ons terug naar het dalstation brengt. Hij vertrekt een paar minuten na 16 uur en is gelijk de laatste van deze dag. Als we op nog maar zo’n 300 m van de hoofdweg verwijderd zijn, zien we de bus vertrekken. Die hebben we dus niet gehaald.
Pad no 19: Parador Nacional naar het dalstation
Aan de linkerkant van de Parador Nacional vertrekt een pad (no 19) omhoog naar het dalstation, ongeveer een 4 km. Gelukkig dat we langs dit pad naar boven kunnen, want langs de Cañadas-weg was nu ook niet interessant geweest.
Ik ben blij dat we gekozen hebben om deze tocht al dalend te doen, daar ik nog een dagje klimmen misschien wel te zwaar gevonden had. Ondanks dat ik dit keer beter voorbereid was om op hoogte te wandelen, kreeg ik na een paar uur toch weer last van die felle hoofdpijn. Ik zal er wel gevoelig voor zijn en heb hieruit geleerd dat – als we nog tochten gaan maken op hoogtes – ik zeker voldoende tijd moet nemen om te acclimatiseren.
Pico Viejo: de afdaling: praktisch:
- Info wandelingen:
Rother Wandelgidsen: Tenerife, de mooiste kust -en bergwandelingen door Klaus en Annette Wolfsperger, uitgeverij Elmar, 3e druk 2020. - GPS-data:
Kan gratis gedownload worden via de website van Uitgeverij Elmar. - Beginpunt wandeling:
Beginpunt: Bergstation van de Teidekabelbaan (3568 m) te bereiken via het dalstation van de Teidekabelbaan (2356 m)
Eindpunt: Parador Nacional de las Cañadas (halte buslijn 342 en 348) - Lengte:
Ongeveer 16,5 km (de omweg naar de kratertop van Pico Viejo en de wandeling van het Parador Nacional naar het dalstation erbij gerekend). - Hoogteverschil:
Vanaf het bergstation is het 1564 m dalen en 451 m stijgen (de omweg naar de kratertop van Pico Viejo en de klim van het Parador Nacional naar het dalstation erbij gerekend). - Duur:
Met filmen en pauzes deden we er bijna 8 uur over, de beweegtijd van de wandeling zelf bedroeg 4u30′. - Zwaarte:
Pittige afdaling waar tredzekerheid een must is. Na Pico Viejo is het pad meer begaanbaar en overwegend makkelijk te bewandelen. Hou er rekening mee waar je je auto zet. Als je deze aan het dalstation zet, dan moet je hierna nog ongeveer 4 km verder wandelen. Je kunt een bus (lijn 342) nemen, maar de laatste bus rijdt om 16u00. Makkelijkst is om hem aan de Parador Nacional te parkeren. - Vervoer:
Bus: via de App ‘Rome2rio’: lijn 342 en 348.
Wij: Auto: huurauto bij EuropCar: aan de Parador Nacional of aan het dalstation van de Teidekabelbaan. - Let op:
Vergeet niet om warme kledij aan te doen. Wij hadden onze donsjas, buff en handschoenen aan. Boven is het erg koud, ook in de zomer! Ook bescherming tegen de zon meenemen, aangezien er praktisch geen schaduw is tijdens de afdaling. Hoe lager je komt, hoe warmer het wordt, dus ook hier waren wij op voorzien.