De Laugavegur Trail…de reden waarom we in IJsland zijn. Een last minute beslissing die ons via Travelbase in contact bracht met deze bijzondere Trail. De trail zelf is uitgeroepen door Nationaal Geographic als mooiste hiking trail ter wereld. Dat het een avontuur wordt zoals we nog niet gedaan hebben, staat vast als ik de verdere info op ‘The Iceland Trail’, een onderdeel van Travelbase, lees.
INHOUD
Als we ons aanmelden, kunnen we verschillende opties aanduiden. Materiaal in huur…niet nodig, we hebben praktisch alles…misschien nog extra liners erbij halen, gezien onze slaapzakken een comfortzone hebben tussen de 0° en 5° C. Zou in principe genoeg moeten zijn, maar de LeeTrail vorig jaar heeft me geleerd dat dit erg koud kan zijn als de T° ’s nachts behoorlijk daalt. Ook het voedselpakket duiden we niet aan, gezien we dan zelf kunnen bepalen wat we meenemen. Bij bagagevervoer staan we totaal niet stil…we dragen ons hele hebben en houden mee, zoals we ook deden tijdens vorige meerdaagse hikes. Trouwens, op de foto’s zie ik weinig dagrugzakken, dus gaan we dit ook niet doen…lijkt me een beetje ‘lullig’ zoals ze op z’n Nederlands zeggen.
Het lava-hostel
Nu sta ik hier dus aan het basecamp bij het LavaHostel…met twee volgeladen rugzakken voor de trail en twee dagrugzakken die we morgen hier achter zullen laten. Bart is de huurauto inleveren op de droppingsplek. Ik word al snel opgemerkt door Kjeld, die mij verwelkomd en me alvast een rondleiding geeft in het hostel. Zo verneem ik dat Janine onderweg is naar de luchthaven om de pas aangekomen reizigers af te halen. Gezien de vele bezoekers en deelnemers aan ‘de pride parade’ is het op de wegen rond Reykjavik een drukte van jewelste. De eerste briefing zal hierdoor later kunnen aanvatten. Ik mag me alvast inchecken en krijg in kamer 8 stapelbed 1 en 2 toegewezen. Terug de bunk-beds in én een gezamelijke kamer…benieuwd of ik nog in het bovenbed geraak. Nadat ik geïnstalleerd ben, ga ik terug naar buiten…nog even genieten van het zonnetje.
Aan de buitentafel zitten een drietal jonge begeleiders en andere gasten, wachtend op de volgende groep. Er wordt Nederlands en Engels door elkaar gesproken. Ik knik en zeg ‘goeiendag’, maar dit gaat blijkbaar verloren in het moment, want ik word enkel even aangestaard. Ik voel me voor even helemaal verloren tussen deze groep jonge mensen. Het lijkt wel of de gemiddelde leeftijd een generatie jonger is en ik vraag me af of we hier wel tussen thuishoren. Bart arriveert niet veel later en geeft aan dat het busje met de anderen ondertussen ook aangekomen is. We gaan met zijn allen naar het briefingslokaal en daar krijg ik al een eerste glimp van de deelnemers te zien. Oef, de leeftijden zijn toch wat gemengd en we zijn zeker niet de oudste van de groep. De jongeren van de buitentafel zijn begeleiders van Nordic Nomad en zochten wellicht om die reden geen verder contact. Het verloren gevoel dringt langzaam naar de achtergrond.
Na de briefing gaan we naar een winkeltje in de buurt en kopen nog wat verse groenten, aardappelsalade en kip voor ons avondeten. We nemen nog 2 bananen en een doosje bosbessen mee om morgenvroeg aan ons meusli-ontbijt toe te voegen.
Na de douche, die ook hier naar zwavel ruikt, blijven we beneden nog even chillen alvorens we naar de kamer gaan. Iedereen ligt al in bed en ik probeer zo stil mogelijk in het bovenbed te kruipen. Bart valt gelijk in slaap aan de geluiden in het onderbed te horen. Ik probeer nog even vol te houden door de oortjes wat dieper in mijn oren te stoppen, maar geef het na een halfuurtje op en installeer me beneden op de zetel. Rond half 4 val ik eindelijk in slaap…bijna tijd om terug op te staan.
Info Icelandtrail
Lavahostel: https://lavahostel.is
Travelbase: https://travelbase.eu/nl
The Icelandtrail: https://travelbase.eu/nl/trip/iceland-trail