Na een autorit, die behoorlijk langer duurde dan verwacht, omwille van file, komen we aan in het skidorpje ‘Feldberg’. Nadat we ons geïnstalleerd hadden in het appartement, een eetgelegenheid vonden en ons voorzien hadden van avondeten, gingen we nog even op pad.
INHOUD
De Feldbergtoren
De benen strekken, is echt wel nodig. Hoog boven ons, op de top van de berg, zien we de Feldbergtoren uitsteken. Dus…dat wordt onze bestemming, ook al moeten we hierdoor behoorlijk wat bergopwaarts gaan. De gelijknamige Feldberg is met zijn 1.493 m namelijk de hoogste berg in het Zwarte Woud.
We vertrekken aan de Jeugdherberg ‘Hebelhof’, dat tegenover ons appartement gelegen is. We volgen geen officieel pad. Vandaag gaan we waar de wind ons voert, een korte wandeling van ongeveer 8 km met 337 hoogtemeters…ideaal om de extra calorieën te verbranden van een nogal zware maaltijd waar veel boter aan te pas kwam.
De uitzichten zijn prachtig. Zover het oog kan reiken, zie je de ene berg na de andere in verschillende tinten groen verschijnen. Wat een prachtige natuur hier in het Hochschwarzwald. Begrijpelijk dat dit als ideaal wandelgebied omschreven wordt.
De toren kan ook beklommen worden en bij helder weer krijg je zicht op het Mont-Blanc massief en de Vogezen. Uiteraard dien je dan tijdens de dag te komen. Vanaf 9u00 tot 16u30 is de Feldbergtoren open voor bezoek. Nu is het hier verlaten, geen ziel meer te bekennen zo laat op de avond. Ik ben blij dat ik mijn donsjas en lange broek aangedaan heb. Het is weer even wennen aan de koude wind en lagere temperatuur. Het is bijna eind mei en nog steeds heel fris voor de tijd van het jaar…zeker op deze hoogte.
Het Bismarck Denkmal
Het tweede herkenningspunt van de Feldberg niet niet ver van de Toren…Het Bismarck-monument. Eind 19e Eeuw ontmoetten de bewonderaars van Reichkanzler Otto von Bismarck elkaar op de Feldberg. Het idee ontstond om een gedenkteken (Denkmal) ter ere van Bismarck op te richten op het hoogste punt van de Seebuck. De hele constructie kostte 18.000 DM.
December 1896 werd het ingehuldigd en tegelijkertijd werd het wandelpad, dat van de Feldbergerhof naar de Seebuck leidt, in gebruik genomen. Sinds 1890 kwamen Bismarck-aanbidders elk jaar op de Feldberg samen om de “ijzeren kanselier” te vieren en zijn nagedachtenis te eren.
Op het einde van WO II werd er voor de laatste keer een krans bij het monument aan de Seebuck gelegd. De eerste jaren na de oorlog werd er geen aandacht meer besteedt aan het Denkmal en zo raakte het in verval, omdat er geen eigenaar gevonden werd. Pas in 1966 nam de gemeente Feldberg de renovatie op zich, daar het Denkmal, net als de Feldberg-toren een herkenningspunt geworden was op de top van de Feldberg. De kosten bedroegen 29.000 DM, grotendeels gedekt door donaties.
We gaan terug naar beneden langs een pad aan de rechterkant van het bergstation ‘de Feldbergbahn’. Zo kun je er dus ook geraken, maar nu…is hij gesloten.
Het is een mooi pad dat slingerend zijn weg naar beneden vindt met aan weerszijden bomen, waarvan de takken me aan het sprookjesbos van Sneeuwwitje doen denken. Ik zie zo voor me hoe deze wirwar van kale takken het vluchtende prinsesje trachten te grijpen in het holst van de nacht… Nou ja, de fantasie slaat weer op hol en brengt me voor even helemaal terug naar mijn kindertijd.
Voor we gaan slapen, profiteer ik er nog van om te relaxen in het heerlijke bubbelbad van het appartement. Zalig die stramme reis-spieren los bubbelen. Morgen staat de Belchensteig en een bezoekje aan de Todtnau-waterval op het programma.
De Feldberg: Praktisch:
- wandelingen: https://www.komoot.com/nl-nl/guide/23751/wandelen-rond-feldberg
- Lengte: verschillende afstanden mogelijk
- Zwaarte: meestal goede conditie vereist.