De beslissing is genomen…zoals de titel al doet vermoeden is het de ‘Camino Primitivo’ geworden. Vermoedelijk vertrekken we vanuit Villaviciosa en gaan we – als alles lukt – door naar Finisterre en Muxia. Omwille van zijn bergachtige karakter is het een uitstekende zomerroute, alsook de lengte die perfect in ons aantal dagen verlof past.
De primitivo is de oudste en oorspronkelijke St. Jacobs-route en heeft de naam één van de zwaarste te zijn van de vijf grote Camino’s in Spanje. We mogen ongeveer 8000 m stijgen en zo’n 7000 m dalen. We zullen de benen goed mogen insmeren, denk ik! Maar het is juist dit ruige karakter en het feit dat dit pad iets minder bevolkt is wat ons aanspreekt om de keuze voor deze route te maken. Alhoewel er de laatste jaren, de pandemie-jaren niet meegerekend, steeds meer en meer pelgrims deze camino bewandelen. Dit heeft dan weer tot voordeel dat er meerdere pelgrimsherbergen en bijhorende accommodaties zijn bijgekomen.
Nu de beslissing gevallen is, kunnen we ook gericht gaan plannen en de nodige stappen ondernemen voor deze reis. Al snel werden de credentials, de zogenaamde stempelboekjes, aangevraagd. De Lee-trail deed ons inzien dat we best met een kleinere, lichtere rugzak onze tocht volbrengen, dus moesten we toch nog enkele nieuwe investeringen doen. Zo besloten we om de Osprey stratos en sirrus 36 l aan te schaffen. Helaas nemen onze slaapzakken veel plaats in en zijn ze geschikt om temperaturen onder de 0°C te overbruggen. Daar dit in de albergues niet echt nodig zal zijn, gaan we deze vervangen door een lichtere en compactere slaapzak. Het zal wel even puzzelen worden om onze paklijst aan te passen zodat die in onze 36 l rugzak past.
Everywhere is whitin Walking Distance if you have the Time….
– Steven Wright –
Hoe we in Oviedo/Villaviciosa geraken, ligt nog ter beschouwing. Op dit ogenblik overwegen we de trein, aangezien er verschillende vluchten onverwachts afgelast worden door stakingen. Anderzijds speelt ook de lange wachttijd in Madrid of Barcelona tussen de twee vluchten een rol, waardoor de reistijd met trein of vliegtuig praktisch overeenkomt. Een bijkomend voordeel is dat de ecologische afdruk dan ook een beetje gedrukt blijft.
Mijn grootste angst is toch wel het slapen in de gemeenschappelijke slaapzalen. Ik vrees dat ik, als oppervlakkige slaper, weinig nachtrust zal ervaren. Of oordopjes een oplossing kunnen bieden, weet ik niet…totaal geen ervaring mee. Een tip die ik kreeg van een ervaren pilgrim is dat we best om de zoveel dagen een overnachting boeken in een hostel of hotel om wat slaap in te halen.
Er valt nog heel wat uit te pluizen, maar ik ben vooral benieuwd naar de ervaringen tijdens onze tocht. Altijd leuk om hiermee bezig te zijn en vooral…spannend!!