In 2016 stonden we aan de vooravond van onze hike-avonturen. Ik wilde al een hele tijd eens met rugzak en tent voor een aantal dagen op pad. Liefst niet te ver van huis, maar toch met wat uitdaging erbij. Ervaring had ik niet en het nodige gerief ook niet! De decathlon zag me maar al te graag komen, denk ik. Van tent, backpack tot muggenmelk…wat ik nodig had, vond ik daar! De kids waren bereid om een keertje mee te gaan. La Mama supercontent natuurlijk.
Kort samengevat: het was een ervaring rijker en eentje om zeker verder uit te breiden.
Dag 1: Echternach-Moersdorf (18,7 km)
Aan de start van de Müllerthal Trail….de volgende zes dagen gaan we ons focussen op die rode, schuine M om te weg te volgen/vinden. We kozen een aantal dagen geleden deze mooie, Luxemburgse trail eruit, aangezien de paden volledig bewegwijzerd zijn en na elke etappe kun je je tentje opslaan op een camping in de buurt van de trail. Lekker comfortabel voor een eerste trail.
Vol frisse moed vertrekken we aan Müllerthal Gare langs de rivier de Sauer richting Rosport, onze eerste stop om onze middaglunch te verorberen en de waterflessen bij te vullen. Onderweg is het stevig klimmen, maar de prachtige rotsformaties maken dit veruit goed. Blij dat we grotendeels onder een bladerdak kunnen wandelen, want het is erg warm deze week. Het is wel even wennen met die volgeladen rugzak, zeker na die dagen van druilerige regen tot fikse regenbuien van afgelopen weken. Aangekomen in Rosport eten we onze lunch op een klein dorpspleintje onder de boom. Schaduw is momenteel geen luxe.
Groen als ik ben wat hiken betreft, dacht ik dat we wel een klein winkeltje zouden treffen waar we aan water konden geraken…niet dus!! Aan kasteel Tudor, bekend om zijn mineraalwaterbron en museum, mogen we onze drinkbussen bijtanken…oef ;-). Het volgende deel zal ons naar Moersdorf brengen, maar wij zullen de trail verlaten om in Born op de camping te geraken. Het pad wat wij normaal hiervoor moeten volgen, is afgesloten met een zwaar hek en stroomdraad. Dat wordt een beetje omlopen langs een stevig dalende weg. We arriveren iets voor 18.00 uur op de camping, net op tijd om nog een brood en baquette voor de volgende dag te bestellen. Aangekomen op ons plekje aan de rivier, besluit ik eerst te gaan douchen, alvorens de tent recht te zetten. Als ik terug kom, hebben de kids de tenten al rechtgezet, hun matrassen al opgeblazen en staat er water te pruttelen voor een heerlijke kop koffie. Nadat ook zij verfrist zijn, maken we samen ons potje avondeten klaar. Met verbazing en fierheid zie ik dat hun scoutservaring hier goed van pas komt.
We zijn erg moe en kruipen al vroeg onze slaapzakken in, maar rond 21.30u hoor ik ineens paardenhoeven naast de tent. Blijkbaar ben ik al wat ingedommeld en voor even ben ik volledig gedesoriënteerd door het geluid, zodat ik niet kan plaatsen waar ik ben. Maar inderdaad…er worden twee paarden naar hun stallen gebracht voor de nacht. Het jonge paard heeft het duidelijk niet op die rare, kleurrijke dingen langs de waterkant. Zijn begeleider doet het rustig aan om de jonge hengst te kalmeren en hier door te begeleiden. Even later is de rust teruggekeerd, maar van slapen komt er niet veel meer van. Geradbraakt van de wandeling en liggend op een dun matrasje geeft gegarandeerd een korte nacht.
Dag 2: Moersdorf-Echternach (20,5 Km)
We vertrekken later dan gepland, want het brood werd pas geleverd rond 8.00u. Het gaat erg warm worden en het grootste gedeelte van de dag wandelen we vandaag op een plateau. De jongens bekijken hoe we snel weer op onze trailroute kunnen geraken, zonder al te veel omwegen. Zelfs zo vroeg op de dag is het al vrij warm en om terug op de trail te geraken moeten we een zeer lange, steile klim trotseren. Het is een ware kuitenbijter en door de warmte moet ik toch een aantal keren stoppen langs de weg. We zijn dankbaar voor elk zuchtje wind, want langs veldwegen hiken in 30°C is geen sinecure. Gelukkig kunnen we genieten van mooie, panoramische vergezichten op dit plateau met uitzicht over de Sauer tot aan de Moezel. In Herborn lunchen we en mogen onze drinkbussen bijtanken in de schuur van een locale landbouwer. Jelse heeft last van zijn heup en neemt de bus terug richting Echternachbrücke. Wij zetten het tweede deel richting Echternach te voet verder. Ondanks de stijve spieren en pijnlijke schouders gaat het tempo, aangegeven door Noah, vlot vooruit. De 11Km’s gaan in now time voorbij en voor we het weten, komen we aan in het drukke centrum van Echternach.
We passeren langs heerlijk ruikende restaurantjes, ijscrèmezaakjes en pannenkoekenhuisjes…neen, honger hebben we niet…ahum!! Alleen het plakkerige, bezwete gevoel belet ons om zo’n zaakje binnen te stappen en een lekker ijsje of pannenkoek te bestellen. Nog een paar km’tjes wandelen en we komen aan op de camping. Het is wederom een welkome verrassing als ik mijn tentje zie opstaan. Ik kan dus weer zo de douche inspringen, alvorens aan ons knorr-avondeten-potje te beginnen. Voor we terug onze tent induiken, genieten we nog even van een lekker ijsje op het terras. De stijve spieren zijn er niet beter op, maar slapen gaat deze nacht een stuk makkelijker.
Dag 3: Echternach-Müllerthal (15km)
Vandaag begeven we ons niet onmiddellijk op pad, maar gaan we Bart ophalen aan het busstation van Echternach…hij heeft nu 4 dagen vrij en had thuis nog het een en ander te regelen ivm de paarden en het binnenhalen van het hooi. Een half uurtje na afspraak zien we de zwarte Ford Transit arriveren. Nu nog een parkingplaatsje zien te vinden en dan kunnen we weer op pad. Onze auto staat er ook en bij het wisselen van de parkeerplekken, merken we dat de Mondeo problemen vertoont. Aangezien we niet onmiddellijk kunnen vinden wat er mis is, besluiten we dit later te bekijken. Ik mag…nou ja…mag (!?) mijn tent doorgeven aan Bart…dat maakt de rugzak ineens 2,3 kg lichter…whieuww. Nadat we onze proviand terug aangevuld hebben, vertrekken we richting Müllerthal. We worden weer getrakteerd op een steile klim…we worden het nog gewoon!!
Deze tweede cirkel is de meest gekende en dat merken we snel aan de grote aantallen toeristen die zich bevinden op deze route. Kwamen we de vorige dagen bijna niemand tegen, is het nu op plekken een beetje aanschuiven om verder te geraken. We dienen vandaag minder km’s te maken en nemen dan ook onze tijd om te genieten van dit rotslandschap. De info in de brochure liegt er niet om…het is werkelijk indrukwekkend met die enorme kloven, rotsen en grotten. Onderweg komen we bikers tegen….voor mij een grote vraag hoe ze dit voor elkaar krijgen in dit uitdagende landschap. De trailrunners die passeren, zetten mij er dan weer toe aan om volgend jaar, als mijn lopersconditie weer op peil is, terug te komen met ons camelbakje. We lunchen tussen de rotsen en nemen een ruime pauze. De vele pijntjes van afgelopen dagen zijn gelukkig afgenomen, waardoor het hiken een stuk aangenamer wordt. Als we in Müllerthal aankomen, krijgen we maar net de kans om onze tenten recht te zetten of het begint te gieten…water komt in het voortentje naar binnen, dus onze spullen en rugzak mogen vannacht mee in de tent. Het miniscule tentje wordt ineens wel heel vol…In en uit de tent kruipen verliep al redelijk on-elegant, maar met een verregende, natte tent is dit helemaal een gedoe. We maken ons avondeten klaar onder een afdak, waar we rustig en droog kunnen eten. De camping lijkt verlaten op een paar kampeerders na. Met de uitbater hebben we afgesproken dat we onze kleren hier mogen wassen en drogen, zodat we morgen weer frisse, propere kledij hebben.
Dag 4: Müllerthal-Larochette (24 km)
We vertrekken op tijd vandaag, want we hebben een hele trip voor de boeg. Terug aan het startpunt gekomen, volgt de Müllerthal Trail de loop van een beek naar de kleine, maar zeer schilderachtige waterval, nl. ‘De Schiessentempel’.
De Schiessentümpel is een kleine, schilderachtige waterval in de Zwarte Ernz. Het is één van de highlights van Groothertogdom Luxemburg.
Hier neem je gewoonweg even de tijd om dit te bewonderen. Als je Müllerthal zegt , is dit het plaatje dat je in de brochure op de hoofdpagina tegenkomt…en terecht!! Na een paar meter verlaat de Trail de beek en mogen we weer omhoog naar het bos via een steile klim. Na zwaar puffen, komen we terecht in een mooi, gevarieerd landschap, waar we verbaasd staan van het water dat naar beneden vloeit en op die manier heldere poelen vormt. We dompelen onze kleine handdoekjes in het koude water, lekker handig om dadelijk als afkoeldoekje te dienen. Na deze poelen mogen we een eindje op houten vlonders lopen.
Aan het einde hiervan, mogen we terug bergop richting Marsherwald, een statig beukenbos dat schaduw verleent aan de warme zonnestralen. We maken nog een kleine tussenstop aan de zonnewijzer, alvorens we terug afdalen naar Blumenthal. Hier pauzeren we om te lunchen…water bevragen was even moeilijk, maar na een paar belletjes mochten we bijtanken bij een vriendelijke meneer, die deze vraag reeds gewoon was van rugzak-peoples. Jelse, wiens conditie niet zo op peil bleek te zijn dan hij op voorhand dacht, vertrok weer met de bus richting Larochette. Er stond nog 1 steile, zware klim op het programma. Dus moedig sleurden we ons naar boven. In Larochette aangekomen dacht ik nog om na het douchen en opzetten van de tenten iets te gaan eten in dit gezellige stadje…op dat moment wist ik nog niet dat we de laatste 2 km nog een serieuze trappen-klim voor de boeg hadden. Eenmaal slimmer…zijn we boven op de camping gebleven, terug naar beneden en later nog eens naar boven is géén optie meer voor vanavond. We besluiten in het restaurant van de camping te gaan eten, zodat we voor een keertje ons potje niet zelf hoeven te koken. We vertrekken na het douchen in short, T-shirt en slippers richting restaurant, maar halverwege zet de hemel haar sluizen op volle toeren open en moeten we schuilen…gietende regen, we kunnen blijven wachten, of toch maar doorlopen…op onze slippers…schuivend en druipend komen we aan in het restaurant. We bestellen, zien dat de riooltjes het water niet meer krijgt opgevangen. Op het pad langs het venster stijgt het water zienderogen. Terwijl we eten, begint het te hagelen en stevig te waaien. Parasols, tafels en stoelen waaien omver. En ja hoor…ook hier…wateroverlast…het resto loopt onder water, zelfs langs het plafond komt het naar binnen.
De storm is ondertussen gaan liggen…de ravage op de camping is enorm!! Bomen, parasollen, tenten…veel ligt om en is stuk. Mensen zijn de schade aan’t opmeten en proberen zoveel mogelijk stukken te beperken. Onze tentjes hebben het overleefd en staan nog volledig recht, ondanks dat er vlak naast ons een boom over de hele weg gewaaid is. Het zal een onrustige nacht worden.
Dag 5: Larochette-Beaufort (13 km)
Omwille van het stormweer, afgelopen avond en nacht, besluiten we te stappen tot Beaufort ipv Müllerthal…een wijze beslissing zo blijkt. Ons pad is enigszins wat avontuurlijker geworden na gisteren.
We bevragen ons eerst even bij ‘la police’, die noodgedwongen het verkeer moeten regelen door de vele modderstromen…we krijgen te horen dat Beaufort te voet bereikbaar is. Klauter-werk en omwegen staan op het menu…er zijn veel omgevallen bomen, ingezakte paadjes en nieuwe beekjes ontstaan…soms zelfs gleuven van meer dan 1m diepte. We vorderen erg langzaam en de buienradar geeft opnieuw zware regenval met mogelijks onweer aan. Het motiveert wel om door te stappen, moet ik zeggen, zeker thv de open stukken. Voor de eerste keer tijdens deze trip lopen we in regenjas en hebben we de regenbescherming over onze rugzakken gehangen. Als we terug in het bos komen, hopen we dat de donkere wolken snel overtrekken. Er zijn wel schuilhutten aanwezig, maar zo talrijk zijn ze nu ook weer niet.
Aangekomen op de camping in beaufort, vragen we of er nog een trekkershut beschikbaar is. We hebben allemaal niet zo’n zin in een tweede avond met storm. Aangezien deze volzet waren, krijgen we een Tipi toegewezen, zodat we voor een keertje niet op een dun luchtmatrasje hoeven te slapen, maar op een veldbedje. Voor storm moesten we niet bang zijn, het bleef droog. De jongens konden hierdoor nog even profiteren van een frisse duik in het zwembad, vooraleer we gingen eten en onze bedjes installeerden. We zijn niet de enige in het Tipikamp en samen met de nachtlampjes, gaf dit wel een gezellige avond rond het kampvuur.
Dag 6: Beaufort-Echternach:
Hier kunnen we…helaas…erg kort over zijn. Deze laatste etappe hebben we niet meer afgelegd. Twee van de vier hikers gingen met de bus naar Echternach, onder het motto: ‘kijken of de auto het doet of dat we hem moeten laten repatriëren’. De derde hiker twijfelde, maar gaf zich gewonnen toen de andere twee definitief besliste om het hele traject met de bus af te leggen. Zodoende besloot ook ik, vierde hiker, om dit niet in mijn eentje te wandelen, maar met hun mee te gaan. Aangekomen aan het station in Echternach bleek de mondeo toch weer zijn best te doen om ons veilig naar huis te brengen…twee dagen later gaf hij dan toch de geest en mocht hij voor een weekje in herstelling in de garage, zodat hij weer opgelapt werd voor een jaartje. De salomon speedcross’jes hebben hun dienst ook bewezen als hiker’s schoen…de voeten zijn er pijnloos en blaarloos doorgekomen. Als eerste trail was de Müllerthaltrail best pittig, zeker aangezien ik nog maar 3 maand geleden een serieuse longoperatie ondergaan had, maar het was een leuke, mooie ervaring…en het smaakt naar meer!!